Parocja perska

Parrotia persica, czyli parocja perska, to niezwykłe drzewo ozdobne, które potrafi zachwycić o każdej porze roku. Wiosną rozwija błyszczące, świeżozielone liście, latem zachowuje elegancki, głęboki kolor, a jesienią zamienia się w prawdziwy festiwal barw – od złota, przez pomarańcz i szkarłat, aż po fiolet.

Zimą, gdy zrzuca liście, uwagę przyciąga piękna, łuszcząca się kora w odcieniach szarości, beżu i brązu, przypominająca platan. To sprawia, że parocja pozostaje ozdobna przez cały rok.

Cechy charakterystyczne:

• Wysokość: 4–7 m (w sprzyjających warunkach nawet do 10 m)

• Pokrój: rozłożysty, malowniczy, często wielopienny

• Liście: błyszczące, eliptyczne, jesienią wielobarwne (żółte, czerwone, pomarańczowe, purpurowe)

• Kwiaty: drobne, czerwone, pojawiają się wczesną wiosną (III–IV), zanim rozwiną się liście

• Kora: dekoracyjna, łuszcząca się w kolorach szarości, brązu i zieleni

• Stanowisko: słoneczne lub półcieniste

• Gleba: żyzna, próchniczna, lekko kwaśna do obojętnej, umiarkowanie wilgotna

• Mrozoodporność: dobra, w pełni zimuje w Polsce

Pielęgnacja:

• Parocja jest łatwa w uprawie i długowieczna.

• Lubi gleby umiarkowanie wilgotne, ale nie podmokłe.

• Najpiękniej przebarwia się w pełnym słońcu.

• Nie wymaga przycinania – zachowuje naturalny, rozłożysty pokrój.

• Młode egzemplarze warto osłonić zimą przed silnym mrozem.

Dlaczego warto?

Parocja perska to jedno z najbardziej malowniczych drzew ozdobnych. Wiosną subtelna, latem elegancka, jesienią – spektakularna. Łączy w sobie urok klonu i egzotyczny wygląd platana. Doskonale sprawdzi się jako soliter w ogrodzie, przy tarasie lub w reprezentacyjnym miejscu na trawniku.

Z czym łączyć?

Pięknie komponuje się z:

• trawami ozdobnymi (miskanty, rozplenice, proso),

• bylinami o ciepłych barwach kwiatów (rudbekie, jeżówki, szałwie),

• krzewami o ciemnych liściach (pęcherznica ‘Diabolo’, berberys ‘Atropurpurea’),

• iglaczkami o zwartym pokroju – które podkreślają jej jesienny kolor.