Świdośliwa larmacka

Amelanchier lamarckii, czyli świdośliwa Lamarcka, to niezwykle ozdobny krzew lub małe drzewko, które zachwyca o każdej porze roku. Wiosną obsypuje się chmurą białych, delikatnych kwiatów, latem dojrzewają na niej smaczne, jadalne owoce, a jesienią liście przebarwiają się na intensywne odcienie pomarańczu, czerwieni i złota. Zimą natomiast zachowuje zgrabny, ażurowy pokrój.

To roślina o naturalnym wdzięku i lekko dzikim charakterze – pięknie wygląda zarówno w ogrodach nowoczesnych, jak i naturalistycznych czy wiejskich.

Cechy charakterystyczne:

• Wysokość: 4–6 m (czasem więcej, jeśli nie przycinana)

• Pokrój: rozłożysty, lekki, wielopienny

• Liście: eliptyczne, jasnozielone, jesienią przebarwiają się na czerwono, pomarańczowo i złoto

• Kwiaty: białe, drobne, zebrane w grona, IV–V

• Owoce: kuliste, fioletowoczarne, jadalne, dojrzewają w czerwcu–lipcu

• Stanowisko: słoneczne lub półcieniste

• Gleba: żyzna, próchniczna, lekko wilgotna, przepuszczalna

• Mrozoodporność: bardzo dobra

Pielęgnacja:

• Świdośliwa jest łatwa w uprawie i niewymagająca.

• Najlepiej rośnie w miejscach słonecznych – wtedy intensywnie kwitnie i ładnie się przebarwia.

• Lubi gleby umiarkowanie wilgotne, ale nie podmokłe.

• Nie wymaga regularnego cięcia – można jedynie usuwać stare lub krzyżujące się pędy.

• Wiosną warto zasilić ją kompostem lub nawozem organicznym.

Dlaczego warto?

Świdośliwa Lamarcka to roślina czterech pór roku – piękna, pożyteczna i mało wymagająca. Wiosną zachwyca kwiatami, latem daje smaczne owoce, a jesienią mieni się ciepłymi barwami. Idealna dla osób, które chcą mieć w ogrodzie roślinę ozdobną i użytkową jednocześnie.

Z czym łączyć?

Świetnie prezentuje się w towarzystwie:

• traw ozdobnych (np. miskantów, rozplenic, prosa),

• bylin o naturalnym charakterze (jeżówki, rudbekie, szałwie),

• krzewów liściastych o kontrastowych kolorach (pęcherznice, berberysy),

• iglaczków – które podkreślają jej jesienne przebarwienia.